“สยบฟ้าพิชิตปฐพี” เป็นคำกลอนของ Mao Ni (เมานี่) หนึ่งในนักเขียนนวนิยายจีนออนไลน์แถวหน้าในช่วงเวลานี้ และประเด็นนี้ก็ถือเป็นเรื่องที่ 2 ของเมานี่ที่ถูกทำเป็นซีรี่ส์ เรื่องแรกเป็น “Fighting of the Destiny” ที่เรียกได้ว่าสำเร็จงานสร้างชื่อของเขาออกฉายในปี 2017 ส่วนสยบฟ้าพิชิตปฐพีนั้นเกิดเรื่องต่อมาที่ออกฉายในปี 2018 (ประเด็นนี้นั้น เมานี่ ได้รับรางวัล Online Literature Award ในปี 2015 และมียอดคนอ่านออนไลน์กว่า 5,500ล้านทิวทัศน์) และเรื่องปัจจุบันก็คือเรื่องที่ผมเขียนรีวิวไปที่ผ่านมา “หาญท้าทายชะตาฟ้า ปริศนายุทธจักร” ที่ออกฉายในปี 2019 และในปี 2020 นี้ “สยบฟ้าพิชิตปฐพีภาค 2” ก็เริ่มออกฉายแล้ว จากเท่านี้บอกเลยว่ามีนักเขียนไม่กี่คนหรอกที่ถูกนำผลงานมาสร้างละครได้ติดๆกันขนาดนี้
แล้ว เมานี่ มีดีอะไรนิยายของเขาถึงเข้าตานัก? จำต้องพูดว่านิยายของเมานี่ มักจะมีเนื้อหาที่มากมายแถมเขายังลงรายละเอียดได้ดีสำหรับการเขียนด้วย ถ้าหากจะให้เห็นภาพอาจจะทดลองนึกถึงเรื่อง Lord of The Rings มองขอรับ เพียงแค่ประพันธ์นิยายเพียงแค่เรื่องเดียว โทลคีน ถึงกับสร้างภาษาเอลฟ์ขึ้นมาใช้เองเลยทีเดียว มีตลอดตัวอักษร อีกทั้งคำอ่านอะไรทำนองนั้น เมานี่ก็เช่นกัน เขาได้สร้างลำดับชั้น อาชีพ วิชา ต่างๆออกมาใหม่ได้น่าสนใจมากมายๆแล้วเขาก็กล่าวถึงมาใช้ได้ดี แถมแต่ละเรื่องเขายังแปลงเนื้อหาพวกนั้นออกไปไม่เหมือนกันอีกด้วย (ไม่เหมือนจักรวาลกิมย้ง ที่มักจะใช้วิชา หรือเชื้อสายสำหรับการเชื่อมต่อนิยายแต่ละเรื่องของเขา) ที่ผมเกริ่นมานานขนาดนี้ไม่ใช่อะไรหรอก อยากจะพูดว่าด้วยเนื้อหารายละเอียดที่มากมาย ละครที่มาจากนิยายของเมานี่โดยมากเลยมักจะปูเรื่องราวนาน อย่างสยบฟ้าฯนี่ 30 ทีแรกๆเหมือนเป็นการเสนอแนะสิ่งต่างๆในเรื่องผมก็แอบมีความคิดว่ามันเอื่อยๆนิดๆเช่นกัน แต่ว่าใน 30 ภายหลังนี่หยุดไม่ได้เลย ด้วยเหตุผลดังกล่าวผู้ที่ไม่ใช่แฟนของเมานี่อาจจะจำต้องทนๆมองไปสักหน่อยนึงครับผมสยบฟ้าพิชิตปฐพี
“หนิงเชวีย” (ดารานำชายของพวกเรา) เป็นเด็กกำพร้าผู้มีชีวิตรอดเพียงแค่อย่างเดียวจากจวนแม่ทัพ “หลินกวงหย่วน” ที่ถูกยัดข้อกล่าวหากบฏให้ถูกประหารอีกทั้งตระกูล(แต่ว่าเหตุผลจริงๆเป็นจวนแม่ทัพถูกทำนายว่าจะมีบุตรที่ “หมิงหวัง” หรือ “ดาวมรณะ” มากำเนิดที่จวนนี้) จากภาพที่ทารุณโหดร้ายที่เขาได้มองเห็นในวัยเด็กนั้น ทำให้หนิงเชวียตั้งประณิธานอย่างมุ่งมั่นว่าควรต้องแก้เผ็ดผู้ที่เป็นต้นเหตุการฆ่าล้างจวนนี้ให้ได้ และเขาก็ใช้ชีวิตบนแนวความคิดนี้นับแต่วันนั้นเป็นต้นมา
ระหว่างทางที่หนีตายออกมาจากเมืองหลวงประเทศถังนั่นเอง หนิงเชวียได้พบกับเด็กหญิงคนหนึ่งร้องจากกองซากศพที่มองก็รู้ว่าถูกฆ่าตายล้างครอบครัว พร้อมร่มดำปริศนาคันหนึ่ง(มารู้ที่หลังว่าเป็นอาวุธระดับเทวดา) เด็กน้อยคนนี้ชื่อ “ซังซัง” หนิงเชวียเก็บซังซังมาด้วยเพราะเหตุว่ามีความเห็นว่ามีโชคชะตาดังตนเองเลย อีกทั้ง 2 โตมาได้อย่างไรไม่รู้จักแต่ว่าขณะที่หนิงเชวียอายุยงได้ 10ปีปลายๆเขาก็ได้ร่วมกับกองทหารเพื่อหารายได้ และพาซังซังเข้าไปด้วยในฐานะคนใช้ประจำตัว
