เรื่องย่อ:
เรื่องราวของเจ้ามินเนี่ยน เริ่มต้นที่รุ่งสางแห่งเวลา …มินเนี่ยน เป็นสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียวสีเหลืองที่ได้ผ่านการวิวัฒนาการรวมทั้งปฏิบัติหน้าที่รับใช้บรรดานายจ้างคนร้ายแสบขั้นเทวดา พวกมินเนี่ยนที่ล้มเหลวตลอดกาลสำหรับเพื่อการรักษาชีวิตนายจ้างของตนเองเอาไว้ ตั้งแต่แมื่อ คราว.เร็กซ์ จวบจนถึงนโปเลียน พวกมันพบว่าตนเองไร้นายจ้างรวมทั้งจมอยู่ในความสลดใจ แต่เมื่อมินเนี่ยนตัวหนึ่งนามว่า เควิน มีแผนในการรวมทั้งได้ร่วมมือกับสตวร์ทจอมเหี้ยน รวมทั้งบ็อบน้อยผู้น่ารัก สำหรับเพื่อการออกเสี่ยงอันตรายในโลกกว้างเพื่อหานายจ้างคนร้ายคนใหม่สำหรับมันรวมทั้งเพื่อนพ้อง ทั้งยังสามได้ออกเสี่ยงอันตรายสุดระทึกกระทั่งไปพบกับผู้ที่อาจจะเป็นนายจ้างใหม่อย่าง สการ์เล็ต โอเวอร์คิล (แซนดรา บุลล็อค) จอมคนร้ายหญิงคนแรกของโลก พวกมันเดินทางจากทวีปเยือกแข็งแอนตาร์กติกามายังนิวยอร์กสิตี้ในยุค 60’s รวมทั้งไปจบอยู่ในลอนดอน ที่ซึ่งพวกมัน ต้องประจันหน้ากับความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดจนกระทั่งในขณะนี้ นั่นคือการคุ้มครองเหล่า มินเนี่ยน…จากการเช็ด มินเนี่ยน
รีวิว:
เชื่อมั๊ยว่าคนที่ไปดูคือพวกบ้าเห่อ… ชั้นก็คนนึงอะ คือพลอตหนังมันเป็นอะไรที่โอเค น่าดึงดูดระดับนึงกับการกลับไปพบแหล่งกำเนิดของเหล่ามินเนี่ยน (ที่เข้าใจผิดมาตั้งนานว่าผลิตขึ้นจากเซลล์ของนักแสดง Gru: Despicable Me) แต่จริงๆคือ… ไม่เคยรู้ก็ได้ (นี่กล่าวจริง) ในความเห็นโดยส่วนตัวของเราหนังมันแอบหมดเสน่ห์ไป เพราะแทบจะทั้งยังเรื่องที่มีแต่ตัวเหลืองเหล่านี้ แล้วเราก็ฟังมันไม่รู้เรื่อง เว้นแต่ซะว่าคุณจะเป็นผู้เชี่ยวชาญสัก 15 ภาษาขึ้นไปการันตีฟังเข้าใจแน่ๆผู้คนจำนวนไม่ใช้น้อยกล่าวว่ามันผสมๆไม่กี่ภาษาเอง ใช่ ภาคแรกๆอาจจะใช่ มาภาคนี้ชั้นว่าไม่ใช่ละ นอกเหนือจาก อังกฤษ, สเปน, ฝรั่งเศษ, อิตาลี ปัจจุบันมีภาษาอินโดนีเซียด้วยข่า
จุดสังเกตุ: เวลาแต่ละตัวกล่าวขอบพระคุณจะกล่าวไม่เหมือนกัน ในหนังหัวข้อนี้เราแอบฟัง กราเซียส(สเปน) กับ Terima Kasih(อินโดฯ) ออกเลยมานั่งช็อคอยู่ตามลำพังถึงความหดหู่สำหรับเพื่อการผลิตดิกชันนารีเวอร์ชันภาษามินเนียน… (ไม่ชอบคนพัฒนาบทสำหรับพูด ม่างโคตรขี้โกง)
การดูการ์ตูนหัวข้อนี้เหมือนย้อนกลับไปมอง Tom and Jerry ที่แบบเป็น Slap Stick Comedy ทั้งยังเรื่อง (ตลกเจ็บตัว ฟาดหัว ระเบิดตกใส่ อะไรประมาณนี้) ไม่ดีคือธรรมดาการ์ตูน Slap Stick มันสั้นๆ3-15 นาทีไม่เกินนี้ นี่ล่อเข้าไปเป็นชั่วโมง โอ๊ยปวดใจ เหมือนนั่งมองเดี่ยวไมโครโฟนพี่โน้ส อุดมเลยอะ บางโอกาสการซื้อตั๋วมาดูหนังเราก็อยากได้อะไรไปมากกว่าเพียงแค่ตลกยังไงคิดออกมั๊ย?
นี่เครียดจากการพยายามวิเคราะห์หนังหนักมากมาย ละบรรดามินเนียนตัวเหลืองก็อุตสาหะเบนความสนใจให้เราไปพอใจมันมากกว่าสิ่งแวดล้อมรอบข้าง
บ้าที่สุด
สรุป: หากมองแบบไม่คิดอะไร ผ่อนคลาย สบายๆไปดูกับลูก กับแฟน ก็เอนเตอร์เทนดีค่ะ แต่หาสาระอะไรมิได้ จริงๆนะ มันคือการกลับไปดูว่า Gru กับเจ้ามินเนียนเหล่านี้โคจรมาเจอกันได้ยังไง โดยมี Set Up เป็น ยุค 60-70 ที่ตรงนี้แอบขัดใจทำให้เรารู้สึกว่าเห้ยยย Gru แก่ขนาดนั้นเลยอ่อ?? ในหนังมีความรู้สึกว่าสักสามสิบกลางแต่หากนางเกิดยุค 60 นี่ก็ไม่ใช่ละ มายก็อด…
ให้คะแนน 6/10
ถึงจะถูกใจเหล่านี้แค่ไหนแต่ในทางของหนังมันไปไม่สุดสักทางจริงๆอะ ตลกก็ได้ไม่สุดเพราะพวกมันคุยกันไม่รู้เรื่อง เราก็ไม่รู้เรื่อง(ฮา) ดราม่าก็… แทบจะไม่มี คือเหมือนทุกอย่าง “อุตสาหะ” ทำออกมาให้มันมองตลก ให้มีเรื่องมีราวราว มันเปลี่ยนเป็นภาพยนตร์ตลกที่แออัดมุกใส่คนดูตลอดเวลา มองละเหนื่อยแทน กลับไปเปิด KingsMan : The Secret Service มองอีกครั้งดีกว่า ในความรู้สึกเรานะ มันเป็นหนังสำหรับเด็กที่ใส่ Set Up เป็นยุคเก่าเพื่อให้บิดามารดาดูแล้วเพลิดเพลินไปกับลูกๆด้วยงี้ ฟีลลิ่งเราเหมือนโดนบังคับให้มอง Tom and Jerry มาราธอนสักชั่วโมงได้ คือ ออกมาละเบื่อเลยอะ
ปล. ถูกใจ Bob นะ นางเหมือนหนู Agnes มากมายๆเราจะเก็บ Box Set อยู่ดี เพราะยังหา Despicable Me ภาค 1 มาเก็บมิได้ เราว่าเรื่องที่เล่าในมุมคนมันอินกว่าการเล่าในมุมมินเนียน ยังไงก็ไม่อินจริงๆได้แต่มองไปเพลิดเพลินๆขำๆและจบๆไป โอเค บาย
